Het moet weer eens lukken. Wekenlang zonnig Noordoostenweer maar als wij eindelijk kunnen vertrekken regen, regen, regen. Bovendien staat er een, ons van elke motivatie berovende, Zuidwester die de stront van de dijken waait. Het is om een beroerte te krijgen, om onmiddellijk een all-in naar Turkije te boeken, om een andere hobby te zoeken. Maar allez, na twee dagen wachten kiezen we dan toch voor het tochtgat. Onderweg al kerstliederen zingend en warme choco drinkend varen we, voor de zoveelste keer dit jaar, de Schelde af bij somber Novemberlicht.
Gemotiveerd als we zijn om La Coruna te bereiken deze zomer willen we ineens non stop het kanaal afkachelen. Om 19:00 komt vaag Breskens in zicht door de grijze drizzle heen. De navtex belooft windkracht 7 en er staat ondertussen een loeiende tij tegen.
Het is ineens heel wat minder met de motivatie. Er hangt een donkere lucht boven zee en het is koud. Verdomd moeilijk om bij valavond, tegen stroom en met slecht weer in het vooruitzicht (lees bij nacht en ontij) een veilige, bekende haven voorbij en een koude, natte, eenzame en winderige nacht tegemoet te varen. Neen, dan liever lekker samen in ons warme, gezellige bed, het is tenslotte vakantie niet?
Tot zover ons voornemen.
Reacties