De Orkney eilanden zijn ronduit fantastisch. De aanloop heeft een soort trechtervorm waardoor het Venturi effect optreedt (funneling) dit in combinatie met de stroming maakt de aanloop naar de Orkney eilanden al sensationeel. Er is veel leven in de wateren rondom ons, zeehonden, puffins (papegaaiduikers), sterns, jan van genten en allerlei gevogelte van divers pluimage doen alsof we niet bestaan (wat ons goed uitkomt want dan kunnen we ze goed bekijken).
De stormvogel maakt het meeste indruk op mij. Ze vergezellen ons al vanaf de oversteek naar Lowestoft. Ze lijken eenzaam en ongenaakbaar. De zwarte ogen alleen maar gefixeerd op vis, eten, survival. Ze scheren net boven het water, soms raakt een vleugeltip sierlijk het zeeoppervlak. De ziel van een zeeman in een vogel.
De sfeer rondom de Orkney eilanden is eigenlijk niet te beschrijven. Er heerst een soort verstilling, een serene rust ondanks de natuurkrachten die onmiskenbaar heer en meester zijn. Respect is een begrip dat hier (terug) de juiste dimensie krijgt. Respect voor de natuur, het milieu, de elementen. Ik durf amper het toilet doorspoelen.
Reacties