Scheveningen - Saint Malo, een terugblik

De zeilrace Scheveningen Saint Malo kenmerkte zich vooral door het interessante weerbeeld. Het was te verwachten dat we veel tegenwind zouden krijgen. De wind was heel onstabiel van aard en bovendien stond er een vervelende golfslag. Dat alles maakte veel zeilwissels noodzakelijk. We hebben ervoor gekozen om de grote genua te voeren maar die was regelmatig van het goede te veel. We misten een high aspect voorzeil. We denken dat die bij dit weerbeeld performanter zou geweest zijn. Bovendien had die ons minder energie gekost bij het constant opkruisen met 20-26 knopen ware windsnelheid (+/- 500 zeemijl).

Het kotterzeil zorgde voor een (te klein) alternatief. Dit had als gevolg dat we soms te lang met de kotter gezeild hebben wat ons snelheid en dus kostbare tijd heeft doen verliezen. We kozen ervoor om de kotterstag te voeren omdat we dan onze wachten niet steeds moesten onderbreken om overstag te gaan. Niets zo erg als een oververmoeide partner.\r\n\r\nGevolg: we hebben heel veel tijd verloren om Wight te passeren tegen tij. Bovendien hadden we problemen met de achterstag waardoor we heel behoudsgezind zijn gaan zeilen om de tuigage te sparen.

De race
Leuke race en leuk parcours. Goede organisatie. Persoonlijke aanpak ook. De organisatie belde ons zelfs op toen we terug vertrokken in Dover. Zoiets doet goed. Waarvoor dank Wytse Bouma.

Verder hebben we weer heel wat geleerd over de boot en vooral over onszelf.

De boot
We hebben een paar mankementen ontdekt. De achterstag kan niet meer aangespannen worden, ze verliest druk in korte golfslag bij het pitchen van de mast. Alle winches moeten nagekeken worden. Het malfuctioneren van de genua winch zorgde ervoor dat we onze kotterstag niet konden zetten op een cruciaal moment.\r\n\r\nDit moet zo snel mogelijk worden opgelost.

De workflow aan de mastvoet laat te wensen over. Je staat niet veilig als er aan de mast gewerkt moet worden aan de wind met 30 knopen. Je hebt je beide handen nodig. Op dit model van schip is de mast de pit. Twee steunen rond die mast zijn dus geen overbodige luxe. Bovendien kan je daar touwwerk aan vastmaken. Nu ben ik drie keer naar de lage kant moeten klauteren om vallen en reeflijnen op te ruimen die van dek waren gespoeld. Allemaal verloren energie. \r\n\r\nDe achterstag heeft ons eigenlijk de race gekost. De combinatie Dyform en Navtec werkt gewoon niet.

Onszelf
Eerste conclusie. Er is een fundamenteel verschil tussen wedstrijdzeilen met twee of met een volledige bemanning. Er is òòk een fundamenteel verschil tussen een lange offshore en een Oostende-Ramsgate… Ja, natùùrlijk, zal u zeggen, dàt is nogal duidelijk.

Psychologie
Het verschil zit ’m is vooral in de psychologie. Als je in wedstrijd zit is het heel moeilijk om afstand te nemen van de tegenstanders rondom. Je kan de eerste 24 uur inderdààd mee. Dan is de energie op. Je hebt namelijk geen tijd genoeg om te recupereren bij 25 knopen aan de wind onder grote genua. Het moeilijkste is dus om te doseren en spaarzaam om te gaan met je eigen slagkracht. Dat is een mindset die je mòet hebben, anders hou je het niet vol. Moeilijk omdat je in wedstrijd modus zit.

Binnenlopen in Dover heeft psychologisch geholpen omdat we toen oogcontact verloren met onze tegenstanders.

Zeeziekte
Zeeziek worden is absoluut geen optie. Ice merkte dat hij binnen contact met de horizon nodig heeft om niet zeeziek te worden. Doordat onze boot weinig raampjes heeft is dit niet evident. Bovendien moet de plexi vervangen worden want nu kan je er bijna niet door kijken. Binnen kunnen slapen/ rusten is cruciaal. De reden waarom we dit nu pas merken terwijl we toch al héél veel zeemijlen (+/- 5000) met de RepoMan achter de kiezen hebben zijn de aandewindse rakken. We hebben de laatste jaren eigenlijk nooit zo lang opgekruist omdat we lange toertochten maakten naar Schotland en Spanje.

Energiemanagement en voeding
Na de pitstop in Dover zijn we zeer bewust omgegaan met energiemanagement. Slapen als er tijd voor is, d.w.z. zo veel mogelijk en heel regelmatig kleine hoeveelheden eten, liefst caloriebommen.

Zeg maar dàg tegen gezonde groenten en- fruit, vegetarische rommel en Quinoa toestanden. Aan boord tijdens een offshore geldt: suiker, vet, vocht en zout. Alle gehaktballen, snoeprepen, eieren, spek, cola en worstenbroden, gerookte ham… waren onmiskenbaar van levensnoodzakelijk belang om te kunnen volhouden.\r\n\r\nAan alle gezondheidsfreaks, ga eens een offshore varen op konijnenvoer! Levert gegarandeerd bepaalde inzichten op.

Moraal
We hebben ook gemerkt dat we ondanks onze gemeenschappelijke wedstrijdzeilpassie toch twee totaal verschillende wedstrijdzeilers zijn.

Ice is een zeer strategische, wetenschappelijke zeiler. Altijd bezig met tactiek en techniek. Daar krijgt hij zijn kicks van. Hij heeft ook het contact met de vloot nodig, ijkpunten, vergelijkingen. Hij put daar veel energie uit. Als dat wegvalt krijgt hij het moeilijk.

Ik vind de psychologische en fysieke uitdaging heel leuk. Niet alleen de strijd met de tegenstanders maar ook (en vooral) de strijd met de elementen spreekt mij aan. Ik krijg mijn kicks van de interpretatie van lucht en water. Eén worden met de boot. Inspelen op weer en wind. Leven met stromingen en getijden. Ik vind het gevoel een zeebewoner te worden ontzettend leuk.

Ik kan ongelooflijk genieten van de kennismaking met het land dat opdoemt in de verte, om er al snel weer afscheid van te moeten nemen als het achter de horizon verdwijnt.\r\n\r\nIk hou van het gevoel dat mijn zeilbuddy rustig ligt te slapen terwijl ik mijn wacht loop. De sensationele sterrenhemel ’s nachts. De zonsopkomst tijdens de hondenwacht. De Atlantische deining die je begint te voelen na Portland Bil (of iets ervoor als de wind goed zit). De Jan van Genten die altijd in paartjes voorbijvliegen of als stuka’s het water induiken als ze aan het vissen zijn, de eenzame stormvogel met zijn zwarte ondoorgrondelijke blik… Je leest het, ik wordt er zowaar lyrisch van :)

Besluit
Nog meer voorbereiding is nodig. We missen een high aspect voorzeil (genua 3). Vanaf nu hebben we àltijd zeeziekte pillen aan boord. De dyform achterstag moet vervangen worden door rod of iets van kunstof met SSB antennedraad in. Het zou leuk zijn als we gribfiles òòk onderweg zouden kunnen binnentrekken. Kortom, blijven werken is de boodschap!