Effortless is een woord dat spontaan bij ons opkomt. Effortless onderweg naar een land met futureless beaches. Klinkt veelbelovend. Portugal: futureless beaches. Zo staat het in de pilot. Engels is een mooie taal.
Er is echter geen mogelijkheid om langs de kust te ankeren. Integendeel, er wordt dringend aangeraden om minstens twee mijl uit de kust te blijven vanwege de netten en potten van vissers. Ze zijn bijna onzichtbaar. Zelfs overdag.
We bomen de grote genua uit en even later gaat ook de kleine fok erbij. Vlinderen. We lopen gemiddeld 7 knopen. Heerlijk zeilweer al staat er een vervelende deining. Niet verwonderlijk. 35 mijl uit de kust wordt het plots 4000 meter diep. Dat maakt dat de zeeën stijl en kort kunnen worden.
We naderen snel Vilano de Castelo, het eerste Portugese stadje dat we willen aanlopen. Geen van ons twee is ooit in Portugal geweest. We zijn benieuwd…\r\nWat later rollen we de uitgeboomde genua weg om te kunnen gijpen. Daarna de kajuit in om wat te koken.
“We lopen 8 knopen, alleen op de kleine fok!” hoor ik nog geen kwartier later.
Ik steek mijn kop buiten en krijg een beeld, man-man-man…
“Heb je al eens achterom gekeken?”
Ice staat met een grijns van oor tot oor te sturen en kijkt even achter zich. WTF!
De golven torenen hoog boven de spiegel uit.“Hoeveel wind staat er eigenlijk?”
Ik schakel vlug de tacktick windmeter van apparent naar true. 35 KNOPEN!
De haveningang van Vilano nadert nu razendsnel. Om binnen te varen moeten we een bocht maken naar het noorden. Juist ja. Naar dààr waar de wind vandaan komt. \r\nOK. A RepoMan has to do what a RepoMan has to do…
De motor starten en de fok oprollen.
NU! Natuurlijk. Natùùrlijk. Start. Voor de eerste keer dit seizoen. De motor. Niet.
Klik-klik-klik, doet het contact.
Netjes RepoMan.
Thanks.
Naar binnen, snel de schroevendraaier tussen de plus en de hoe-noemt-die-veer-weer steken.
KNETS!
Hij draait.
Nu de fok.
Een fok oprollen op een NX 2,5 bij 35 knopen wind zonder grootzeil gaat niet echt vlot. De bovenkant rolt namelijk niet mee. Plat voor het laken gaan lopen dus en de schoot vieren. Die zwiept als een woedende zweep over het dek. Hmm. Gevaarlijk. Dat moeten we toch eens rustig herbekijken. Als we wat meer tijd hebben want nu krijg ik stilaan een lagerwal gevoel…
Gelukt.
Naar binnen.
Heel langzaam, tegen 35 knopen wind in en tegen tij het riviertje op. Ondertussen vliegeren en surfen uitzinnige kite-surfers om onze boot.
Het Nederlands madammeke waar we even later langs meren aan de wachtsteiger reageert nogal heftig op de Portugese Passaat. Ze wil ’s morgens vòòr dag en dauw vertrekken omdat er dan minder wind staat.
“Ik vertrek nìet vòòr 9:00.” antwoordt haar man korzelig.
Wij even later het stadje in, wat Portugese indrukken opdoen.
Morgen naar Porto.
Reacties