Frankrijk

Een van de saaiste stukken bij het moeizaam opklimmen in het kanaal is la baie de Seine. Daarna wordt het leuker. Cherbourg, de Kanaaleilanden, Bretagne… Ik heb hier dan ook niet veel over te melden buiten het feit dat we aan Barfleur ’s morgens om vier uur plots 27 knopen wind in de maag gesplitst krijgen, we snel onze grote genua (130 %) moeten wegrollen, de spi-val tussen de rolgenua draait en we dus in het donker op het voordek moeten rondhannessen tijdens de ronding van Barfleur.

Breskens verlaten tegen stroom en tegen wind (ZW 6 knopen) met springtij is een langdurige en enerverende bezigheid. Het duurt dan ook 6 uur vooraleer we Zeebrugge voorbij zijn. Maar daarna, heerlijk! Aan de wind in één rak tot voor Nieuwpoort tegen 7 knopen met 20 knopen apparent. We besluiten door te gaan tot we het beu zijn. Het wordt dus Duinkerke wegens hetzelfde scenario als de avond ervoor. We kunnen die lonkende haveningang maar niet voorbij. Vooral niet omdat de voorgrond een contrasterende donkere muil lijkt, een helleput waarin we ons vrijwillig moeten begeven.