Zeilreizen

Ik heb weer tijd om te mijmeren. Met spijt in het hart hebben we zondagmiddag afscheid genomen van Douarnenez . We zijn onderweg naar Wight. Het is weer even tijd voor de grote leegte, de tijdcapsule waarin de wereld niet bestaat en wij ons verplaatsen met de snelheid van… een fiets. De boot, de lucht, het water, alles ademt rust. Het weer is stabiel.

Vijf jaar geleden was ik in Douarnenez voor het eerst. Er was toen één of ander zeilfeest aan de gang. La belle Etoile, La Cancalaise, Pen Duick 1 en 2,… al die beroemde zeilschepen deden hun ding onder vol tuig in de nauwe baai. Oogverblindend mooi. Die avond naar de kroeg. Kijken. Luisteren. Drinken. Zeemansliederen zingen. Iedereen deed mee. Zalige sfeer…

De kroeg heette Le Galler en ze is er nog steeds. Het terras is leeg. De kleine ramen donker...

Jos Ridderbeks (52) en Ed Hul (55). Twee Nederlandse Limburgers. We komen ze tegen in Camaret. Met een Bavaria 36. En ze hebben een verhaal. Ze willen naar Bonaire. Alles achterlaten. Opnieuw beginnen in warmere oorden. De vrouwen en kinderen zijn voorlopig nog thuis. Jos vindt het risico te groot. Niet zò bijzonder op het eerste gezicht zal je denken. Zo zijn er wel meer, ware het niet dat Jos noch Ed een greintje ervaring hebben. Niets, Nada, Geen.

We vertrekken in Cherbourg om 9:00 en hebben volop de tij mee. We besluiten al snel om onze koerst te verleggen van Dieppe naar Dover. Op die manier kunnen we halve wind varen en liggen we niet pal voor de wind te hotsen en te knotsen. Bovendien zijn we dit jaar nog niet in Engeland geweest (de Kanaaleilanden niet meegerekend natuurlijk). Het lijkt ons een leuke afsluiter om het kasteel van Dover nog eens te gaan bekijken.

Orkaan Bertha kwam langs en dat zullen we geweten hebben. We laten haar uitrazen tot zondag maar maandag is het welletjes geweest. We moeten richting Antwerpen vertrekken wegens werk gerelateerde verplichtingen. Ondanks de “strong wind warnings” en de “rough seastate” vertrekken we, misschien naar Dover, misschien naar Cherbourg. We zullen wel zien.

Zeilen en deadlines, altijd een explosieve cocktail…