Breskens verlaten tegen stroom en tegen wind (ZW 6 knopen) met springtij is een langdurige en enerverende bezigheid. Het duurt dan ook 6 uur vooraleer we Zeebrugge voorbij zijn. Maar daarna, heerlijk! Aan de wind in één rak tot voor Nieuwpoort tegen 7 knopen met 20 knopen apparent. We besluiten door te gaan tot we het beu zijn. Het wordt dus Duinkerke wegens hetzelfde scenario als de avond ervoor. We kunnen die lonkende haveningang maar niet voorbij. Vooral niet omdat de voorgrond een contrasterende donkere muil lijkt, een helleput waarin we ons vrijwillig moeten begeven.

Het moet weer eens lukken. Wekenlang zonnig Noordoostenweer maar als wij eindelijk kunnen vertrekken regen, regen, regen. Bovendien staat er een, ons van elke motivatie berovende, Zuidwester die de stront van de dijken waait. Het is om een beroerte te krijgen, om onmiddellijk een all-in naar Turkije te boeken, om een andere hobby te zoeken. Maar allez, na twee dagen wachten kiezen we dan toch voor het tochtgat. Onderweg al kerstliederen zingend en warme choco drinkend varen we, voor de zoveelste keer dit jaar, de Schelde af bij somber Novemberlicht.

Na 2 jaar is het Swan 44 interieur eindelijk naar onze zin.

Wat we allemaal gedaan hebben:

• Schotten wit geschilderd
• Nieuwe vernis
• Leeslampjes gemonteerd
• Nieuwe kussens met waterbestendige overtrek
• Watervast tapijt met drukknoppen
• Dubbel bed achteraan
• Nieuwe 2-persoons matras

Wat we van onze éérste échte wedstrijd (Oostende-Ramsgate) met de RepoMan vonden, konden jullie al lezen op ClubRacer. Dankzij de zeilen van Maxim en de voortreffelijke race organisatie werd het een succes.

In onze relatie is Ice de wetenschapper en ik de estheet en dus, dachten we, spelen bij de keuze van de zeilen verschillende cruciale eigenschappen een rol.

Mijn persoonlijke voorkeuren waren degelijkheid, levensduur, performance en esthetiek in die volgorde. Bij Ice waren dat performance, esthetiek, degelijkheid en levensduur. Met een zeker genoegen stelden wij vast dat we op dit gebied iets beter accordeerden dan tijdens een gemiddelde zeiltocht.

De ISAF Offshore Special Regulations (OSR) regel 4.12 is duidelijk, er moet een veiligheidskaart aan boord zijn in een waterdichte verpakking ergens op een goed zichtbare plaats in de hoofdaccommodatie. Dat laatste zal nog wel voer voor discussie zijn tussen mijn wederhelft en ik.

Kat heeft in ieder geval haar uiterste best gedaan om alles op een A4'tje te krijgen en het resultaat mag er wezen. Rest ons nog de Safety Equipment Location Chart dubbelzijdig te lamineren en we zijn qua veiligheidsuitrusting aan boord klaar voor onze eerste offshore wedstrijd.

7 mei 2014, een historische dag want vandaag heeft de RepoMan zijn allereerste IRC meetbrief ontvangen. Met een IRC TCC van 0.9770 (met spinnaker) komen we in België en Nederland uit in de klasse IRC 3.

Via de Vlaamse Yachting Fedaratie was de meetbrief snel geregeld bij het UNCL. Op minder dan een week tijd hadden we de meetbrief in onze mailbox. Waarvoor dank.

Onze tegenstanders zullen aan de startlijn waarschijnlijk raar opkijken met deze 44 voeter want met onze TCC lopen we gelijk op met een snelle 1/2 tonner, Elan 333 of Dufour 34.

RepoMan deze keer terug te water via de botenlift met hangbanden veilig rond het tweede en derde spant.

Blakes Seacocks afsluiters hebben de neiging om een halve eeuw mee te gaan. Die van de Repoman zijn ondertussen 41 jaar en begonnen ouderdomsverschijnselen te tonen. Na een gewoon jaarlijkse onderhoud vorig seizoen hebben we dit jaar besloten om de afsluiters te reviseren en ook alle RVS A4 spanbanden in dubbel te vervangen.

De meer dan 40 jaar oude starre schroefaskoppeling was dringend aan vervanging toe nadat (gelukkig in de haven) de schroefas los kwam te zitten. We kozen voor de semi flexibele Bullflex koppeling van Vetus.

Na het plaatsen van de tussenflens werd de ruimte tussen de koppeling en de schroefaskoker te klein voor de oude schroefasafdichting. De nieuwe Volvo Seal past ook als gegoten.