Wij vertrekken in Stromness bij dichte mist. Gelukkig klaart het op net als we “The old Man of Hoy” passeren. De “Old man of Hoy” is de grootste natuurlijke zeestaak van Groot Brittannië. Door zee erosie en wind werd de staak van het land afgesplitst. Oorspronkelijk waren er twee maar één van hen werd in een enorme storm letterlijk weggespoeld. Volgens geologen is op een dag ook deze “old man” gedoemd om in zee te storten.

Toch wordt hij tijdens de zomer regelmatig beklommen. Mij niet gezien, volgens mij stort ie net dàn in.

De Orkney eilanden zijn ronduit fantastisch. De aanloop heeft een soort trechtervorm waardoor het Venturi effect optreedt (funneling) dit in combinatie met de stroming maakt de aanloop naar de Orkney eilanden al sensationeel. Er is veel leven in de wateren rondom ons, zeehonden, puffins (papegaaiduikers), sterns, jan van genten en allerlei gevogelte van divers pluimage doen alsof we niet bestaan (wat ons goed uitkomt want dan kunnen we ze goed bekijken).

Duncansby Head, het meest Noordoostelijke deel van Schotland. Hier begint Pentland Firth, de verbinding tussen het vasteland van Schotland en de Orkney eilanden, met haar zeer sterke getijdenstromen. Op het juiste moment op de juiste plaats aankomen is de boodschap. In Wick vertrokken met nog 2,5 uur stroom tegen om dan in het midden van Pentland Firth aan te komen bij doodtij.

Tussen Noss Head en Duncansby Head gingen we in de Sinclair's bay zo'n 0,5 mijl dichtbij de kust om daar een Eddy (stroming tegen het tij in) mee te pakken. Een must om op tijd te zijn.

De RepoMan in Wick, de laatste haven van de Noord-oost kust van Schotland. "The north coast of Scotland is not a place for the faint-hearted or the inexperienced", zegt de Imray Yachtsmen Pilot. Meer dan 60 zeemijl rotskust zonder schuilmogelijkheden met getijdenstromen die kunnen oplopen tot 16 knopen!

Morgen gaan we verder Noord en laten we Schotland achter ons richting de Orkney eilanden. Het komt erop aan goed de stroming te timen, ben je 15 minuten te vroeg of te laat waar het slack is spoel je voorbij de eilanden, een zeer tactische beslissing wordt het.

RepoMan wordt gedoopt door door Walter Jacquet, mede collega bestuurslid en oud voorzitter van de S.R.N.A. jachtclub.

Na 12 uur op de motor van Breskens (NED) naar Lowestoft (GBR) en nog eens een 30 uur richting Hartlepool (GBR) scheurt de uitlaatbocht van onze Perkins dieselmotor net na de koeler volledig af. Je kan het al raden: uitlaatgassen en roet ten overvloed in de cabine. Ons mooi schilderwerk aan de randen van het motorluik moet eraan geloven. Polyesterdoek met spanriem geeft ons onderweg een tijdelijke noodoplossing.

In Hartlepool vinden we het nodige gereedschap om te lassen. Op de foto het resultaat voor het hittebestendig schilderwerk.

Onze Swan 44 "RepoMan" heeft na zijn winter-refit eindelijk de mast er weer op. Het tuigage werd gemoderniseerd met een nieuwe Profurl R420 roller voor de grote genua en een Profurl NX 2.5 voor het kotterzeil op een torsieloze stag. De voor en achterstag werden ook vernieuwd alsook alle stagspanners van het hoofdwand.

Maxim Van Pelt van Elvstrom Sails deed een laatste inspectie van de zeilen en zorgde voor de lazy-bag, een nifty stukje gereedschap dat ons toelaat om doublehanded met veel wind het grootzeil makkelijk te strijken.

De nieuwe fenderkousen zijn in goed gezelschap met de kleur van het onderwaterschip. Woensdag 12 juni gaat de mast erop.

Na een winter samen hard werken aan onze Swan 44 "RepoMan" wordt hij eindelijk te water gelaten. We genieten van het moment dat de kiel weer water voelt.

Via de facturen en logboeken van onze Swan 44 leerde we dat de verstaging en het lopend want in 2008 vervangen was. We waren echter niet tevreden met de 1x19 10mm voorstag want vanaf 20 knopen (TWS) wind kwam er te veel rek en dat scheelt veel hoogte aan de wind.

Jan Vermet (Neron BV) berekende alles netjes door en adviseerde 10mm dyform te gebruiken om de rek op te vangen. Rod verstaging is geen optie voor een boot die het plan heeft nog eens de wereld rond te gaan.